Ήταν η δεύτερη διαδοχική ήττα σε ντέρμπι πρωταθλήματος. Και η 9η σερί από το τέλος της περσινής σεζόν και έπειτα σε ένα σπάνιο αρνητικό ρεκόρ που ούτε αυτή τη φορά έσπασε. Η ΑΕΚ του Νίκολιτς βρίσκεται πλέον 4 βαθμούς μακριά από την κορυφή του πρωταθλήματος αλλά κυρίως καλείται να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα καθώς τα παιχνίδια του Οκτωβρίου ολοκληρώθηκαν.
Ο Μάρκο Νίκολιτς είναι ένας συντηρητικός προπονητής. Υπολογίζει πολύ τα δεδομένα, αποφεύγει τα ρίσκα, δε νοιάζεται και πολύ για το πως αλλά κινητοποιείται για το τι θα καταφέρει. Απέναντι στον Ολυμπιακό ήξερε πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσει όχι μόνο το ξεκάθαρο φετινό φαβορί της Superleague αλλά και το αρνητικό περυσινό δεδομένο που δημιουργήθηκε στις αναμετρήσεις των δυο ομάδων. Το δισταγμό των ποδοσφαιριστών του και τις δεύτερες σκέψεις που αναπόφευκτα γεννιούνται όταν η συνήθεια της νίκης ειδικά στο συγκεκριμένο γήπεδο δεν υπάρχει. Ενώ, ακόμα και η εντός έδρας ήττα της προηγούμενης Κυριακής με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, εύλογα ενίσχυσε τους φόβους και τις ανασφάλειες του συνόλου.
Η ΑΕΚ άλλωστε βρίσκεται σε διαδικασία αγωνιστικής μετάβασης. Μετακίνησης σε ένα διαφορετικό στυλ ποδοσφαίρου και σημαντικής αλλαγής στην εικόνα της. Μιας αλλαγής στα πρόσωπα που περνά το όριο μιας ή ακόμα και παραπάνω σεζόν. Και οι δυο τελευταίοι αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος έδωσαν την ευκαιρία για το πρώτο συμπέρασμα: η ΑΕΚ έχει ακόμα να διανύσει σημαντική απόσταση σε σύγκριση με τους άμεσους ανταγωνιστές της. Ένας τραυματισμός ή μια τιμωρία μπορούν να την κάνουν αμέσως ευάλωτη. Μια κακή βραδιά για κάποιον από τους συνήθεις πρωταγωνιστές της θα στοιχίσει περισσότερο σε σχέση με τους αντιπάλους της.
Πολλά από αυτά βέβαια τα γνώριζε πριν το πρώτο σφύριγμα του αγώνα. Γι αυτό και επέλεξε μια πιο παθητική αντιμετώπιση, ειδικά στο πρώτο κομμάτι του αγώνα. Το σχέδιο ήταν απλό. Η ΑΕΚ έπρεπε να απορροφήσει την πίεση της έδρας και του αντιπάλου, να ποντάρει και λίγο στην τύχη και να στοχεύσει στο επιθετικό τρανζίσιον που αποτελεί ένα από τα δυνατά της όπλα. Και για κάποιο διάστημα αυτό φάνηκε να αποδίδει. Ο Ολυμπιακός είχε τη μπάλα και τις ευκαιρίες αλλά το σκορ παρέμενε στο μηδέν. Η ΑΕΚ κέρδιζε σε θάρρος και πίστη, αναζητούσε τις κόντρα επιθέσεις αλλά της έλειπαν οι ιδέες και η ποιότητα για να γίνει ακόμα πιο απειλητική στο τελευταίο τρίτο του αντιπάλου της.
Το πέναλτι του Βίντα αποδείχθηκε καθοριστικό στην οικονομία του αγώνα. Ο Ολυμπιακός, σε μια βραδιά που δε μπορούσε να κινηθεί στις υψηλές εντάσεις άλλων αγώνων, βρήκε εύκολο προβάδισμα και ταυτόχρονα ακύρωσε το σχέδιο της ΑΕΚ. Ένα αγωνιστικό σχέδιο που μπορούσε να λειτουργήσει μόνο στο διάστημα που δε βρισκόταν πίσω στο σκορ. Γι αυτό και η συνέχεια της αναμέτρησης έμοιαζε σε πολλά σημεία με απόσπασμα από τα προηγούμενα. Αδυναμία να επιτεθεί και να ορίσει το ρυθμό του αγώνα, διστακτικότητα στην κατοχή της μπάλας, κακές αποστάσεις. Μια ομάδα που όταν τα μέτρα στα οποία εξελίσσεται το παιχνίδι μεγαλώνουν, χάνει τη στόχευσή της. Το passing game καθίσταται δε δυσλειτουργικό και δε μπορεί να εκμεταλλευτεί ούτε την καλή βραδιά των ακραίων της αμυντικών.
Το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Αλλά η αντίδραση της ΑΕΚ, μια εβδομάδα μετά την εντός έδρας ήττα με τον ΠΑΟΚ, και επί ενός ανώτερου αντιπάλου, μπορεί να αποτελέσει μια βάση για τα επόμενα. Άλλωστε, τα παιχνίδια μέχρι το τέλος του χρόνου είναι πολλά και σημαντικά. Οι αλλαγές και οι προσθήκες μπορούν και πρέπει να περιμένουν. Τώρα η προτεραιότητα είναι να παραμένει μέσα στους στόχους της σε μια χρονιά που ούτως ή άλλως θα κριθεί μετά από αρκετούς μήνες. Κι η φετινή ΑΕΚ θέλει να ζήσει μέχρι το τέλος. Ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνει μερικές φορές μέχρι τότε. Είναι μέρος μιας διαδικασίας που πρέπει να περάσει.
