Η είσοδος του στο γήπεδο της Λειβαδιάς καθόρισε σε σημαντικό βαθμό το αποτέλεσμα του αγώνα. Γιατί μπορεί το τέρμα νίκης που πέτυχε να προήλθε από μια στατική φάση, αλλά, στην πραγματικότητα, η παρουσία του όρισε το ρυθμό στο τελευταίο κομμάτι της αναμέτρησης. Ήταν ο MVP της αναμέτρησης κι ας αγωνίστηκε μόλις 30 λεπτά. Ο λόγος ήταν απλός. Η παρουσία του σφράγισε το διάστημα όπου η Ένωση επέβαλε την κυριαρχία της. Βρήκε τις περισσότερες από τις καθαρές της ευκαιρίες στον αγώνα και δημιούργησε τους πιο πολλούς μπελάδες στην κουρασμένη άμυνα του Λεβαδειακού.
Η τοποθέτηση του Αμπουμπακαρί Κοϊτά δεν ήταν μια έμπνευση της στιγμής. Η χρησιμοποίηση του μεσοεπιθετικού από τη Μαυριτανία πίσω από το επιθετικό δίδυμο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας, ήταν αποκαλυπτική για τις σκέψεις του Νίκολιτς σε σχέση με το ρόλο του στην ομάδα που σχεδίαζε. Ο Σέρβος προπονητής δεν είδε στο πρόσωπο του Κοϊτά απλά ένα μεσοεπιθετικό με καλό μακρινό σουτ και κατάχρηση στις ντρίμπλες. Αλλά ένα φιλόδοξο ποδοσφαιριστή που θέλει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία καριέρας που του δίνεται και να αφήσει πίσω του την πρώτη μέτρια σεζόν του στην ΑΕΚ. Γι αυτό και δήλωσε πρόθυμος να εντάξει το γεμάτο ενέργεια παιχνίδι του σε αυτό το νέο ρόλο.
Η πρώτη μεγάλη βραδιά ήταν απέναντι στους Βέλγους. Οι απουσίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Μάρκο Νίκολιτς στην κρίσιμη ευρωπαϊκή ρεβάνς με αντίπαλο την Άντερλεχτ τον οδήγησαν σε αντίστοιχες προσαρμογές. Η αλλαγή του συστήματος απλά τις επιβεβαίωσε. Ο Αμπουμπακαρί Κοϊτά, ένας ποδοσφαιριστής που έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του διαδρομής αγωνιζόμενος στα άκρα, μετακινήθηκε από το Σέρβο προπονητή στον άξονα. Ακριβώς πίσω από τον κεντρικό επιθετικό, στην περίφημη “Ζώνη 14” όπως συνηθίζουν να τη χαρακτηρίζουν τα τεχνικά επιτελεία του καιρού μας. Η απόδοσή του δικαίωσε πλήρως την επιλογή του προπονητή του. Αξιοποίησε τους χώρους που βρήκε και την ελευθερία στην κίνηση που του δόθηκε και με δικό του σουτ η ΑΕΚ άνοιξε το δρόμο της πρόκρισης. Ενώ συνολικά κατέγραψε μάλλον την κορυφαία του εμφάνιση στο κιτρινόμαυρο σύμπαν στο διάστημα που φοράει τη φανέλα της ΑΕΚ.
Γιατί το θυμόμαστε αυτό; Μα γιατί ο ίδιος ο Μάρκο Νίκολιτς θυμήθηκε την επιτυχία της συγκεκριμένης ιδέας και την επιστράτευσε στο τελευταίο μισάωρο της αναμέτρησης με το Λεβαδειακό. Η ΑΕΚ δυσκολευόταν για περισσότερα από 60 λεπτά να βρει το γκολ και ο ρυθμός του παιχνιδιού δε βρισκόταν στον πλήρη έλεγχο από την πλευρά της. Η χημεία στο δίδυμο της επίθεσης ήταν προβληματική. Η απουσία κάθετης κίνησης και απειλής από εκεί στοίχιζε ακυρώνοντας όσες προσπάθειες γίνονταν δημιουργικά. Η ταχύτητα, η αθλητικότητα, η ένταση και η αυταπάρνηση του Κοϊτά ήταν λοιπόν η απάντηση από τον κιτρινόμαυρο πάγκο. Μα πάνω απ’ όλα η τακτική προσαρμογή στα ζητούμενα του αγώνα.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι τακτικής και στρατηγικής, όπου κάθε τετραγωνικό μέτρο του γηπέδου έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Μια ιδιαίτερα σημαντική περιοχή που μπορεί συχνά να κάνει τη διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας είναι η λεγόμενη ζώνη 14. Αυτή η περιοχή έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύτιμη για τη δημιουργία ευκαιριών για σκοράρισμα και αποτελεί βασικό στοιχείο στη σύγχρονη ανάλυση του ποδοσφαίρου. Οι ομάδες που χρησιμοποιούν αποτελεσματικά τη ζώνη 14 μπορούν να παίξουν με μεγαλύτερη μεταβλητότητα. Μπορούν να επιτεθούν τόσο από το κέντρο όσο και από τις πτέρυγες, καθώς οι αμυντικοί συχνά αναγκάζονται να επικεντρώσουν την προσοχή τους σε αυτήν την κεντρική ζώνη.
Ακόμα λοιπόν κι αν κάποιες φορές ξεκινούσε από αλλού, η εντολή στον Αμπουμπακαρί Κοϊτά ήταν να στοχεύσει εκεί. Οι πάσες του, οι ντρίμπλες του, η πίεση για κλεψίματα και ανακτήσεις της κατοχής είχαν στόχο και προσανατολισμό. Και μπορούσαν να λειτουργήσουν. Ο Κοϊτά μοιάζει για πρώτη φορά στην κιτρινόμαυρη καριέρα του να αισθάνεται σημαντικός. Ζει τη δική του χρυσή ζώνη. Και το φανερώνει σε κάθε στιγμή. Ακριβώς όπως πανηγύρισε το πρώτο του γκολ στο φετινό πρωτάθλημα. Η ένταση και η αποφασιστικότητα στην κίνηση και το βλέμμα του. Και με το δεξί του χέρι να δείχνει το Δικέφαλο. Η αποτύπωση της εμπιστοσύνης σε αυτά που το σύνολο μπορεί να καταφέρει.
