Ο «ΜΕΓΑΛΟΣ» είχε πει τότε το περίφημο…..
«Φσσσσς το παρελθόν είναι παρελθόν » ή το άλλο…. «Τι final 4, Ποιος θα πάει στο final 4»???
Είχε πει όμως και άλλη μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ατάκα που δεν τη θυμούνται αρκετοί…
«Θα παλέψω και θα προσπαθήσω να βρω στρατιώτες που θα πεθαίνουν στο γήπεδο μαζί μου, γιατί κάποιοι δεν αξίζουν να φοράνε τη φανέλα του Παναθηναϊκού»
Ο Εργκίν χθες είπε… «Αν συνεχίσουμε έτσι πνευματικά και σωματικά, δεν μπορούμε να κερδίσουμε κανένα παιχνίδι μόνο και μόνο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Και να έρθουν 50.000 ή 100.000 οπαδοί στο γήπεδο, δεν μπορούμε να κερδίσουμε αν δεν είμαστε έτοιμοι πνευματικά και σωματικά. Αν οι παίκτες δεν είναι στην προπόνηση, πώς μπορώ να τους προετοιμάσω; Αυτή είναι μια άλλη δύσκολη κατάσταση για το επιτελείο»
Το σχόλιό μου :
Αρχικά για να μην παρεξηγηθώ δε μπαίνω στη διαδικασία σύγκρισης του Ζοτς με τον Εργκίν, γιατί για μένα ο Ζοτς δε συγκρίνεται και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να συγκρίνεται με κανέναν.
Στις μεγάλες ομάδες υπάρχουν αυτά. Ο Εργκίν μπορεί για πολλούς να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο προπονητικά, με απλά συστήματα και βασιζόμενα στο ατομικό κυρίως ταλέντο παρά στο ομαδικό. Αυτό τον έχει οδηγήσει σε 3 κατακτήσεις Ευρωλίγκας…Άρα δεν είναι ούτε τυχαίος ούτε τίποτα….Όμως ο Εργκίν είναι πανέξυπνος και πανούργος. Αν διαβάσετε πίσω από τις λέξεις θα διαπιστώσετε ακριβώς το ίδιο νόημα με τα λόγια του Ζοτς το 2009. Προσπαθεί να βρει ένα ερέθισμα, ένα σημείο που θα αγγίξει τους μαζεμένους αστέρες που έχει στο ρόστερ του. Όπως ακριβώς το έκανε και ο Ζοτς τότε.
Για να συμβεί αυτό βέβαια χρειάζεται να αλλάξει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ κάποια πράγματα και κάποιες «πεπατημένες» δικές τους έτσι ώστε να φτάσει στο 8ο !!!
Μέχρι τότε ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ στον Εργκίν, στο επιτελείο του, στη διοίκηση και στους στρατιώτες που θα πεθαίνουν στον πόλεμο μαζί του !!!
Τις Παναθηναϊκές μου Καλημέρες σε όλους και καλή εβδομάδα 🏀☘️
