Υπάρχουν παίκτες που απλώς αγωνίζονται, κι υπάρχουν κι εκείνοι που κουβαλούν ολόκληρη τη ζωή τους μέσα σε κάθε κατοχή. Ο T.J. Shorts II ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Από μια μπάλα στα τέσσερα του χρόνιαΓεννημένος στις 15 Οκτωβρίου 1997 στην Καλιφόρνια, ο μικρόσωμος Αμερικανός έμαθε το μπάσκετ κυριολεκτικά μέσα στο σπίτι του. Η μητέρα του, όπως έχει πει, του έδωσε την πρώτη του μπάλα στα τέσσερά του χρόνια — και από τότε δεν την άφησε ποτέ.Δεν ήταν ποτέ ο πιο ψηλός, ο πιο δυνατός ή αυτός που ξεχώριζε στο μάτι. Ήταν όμως πάντα εκείνος που δούλευε περισσότερο. Κι αυτό έκανε τη διαφορά.
Ο δύσκολος δρόμος — χωρίς φώτα, χωρίς δόξα
Ο δρόμος του δεν είχε καμία σχέση με τα «χρυσά παιδιά» των αμερικανικών κολεγίων. Δεν υπήρχαν προσφορές από μεγάλα πανεπιστήμια. Αντίθετα, ξεκίνησε από το Saddleback College, ένα μικρό JUCO (Junior College), μακριά από τα φώτα και τα μεγάλα γήπεδα.Μόνο χάρη στην επιμονή του, κατάφερε να πάρει μεταγραφή στο UC Davis, εκεί όπου άρχισε να γράφεται η δική του ιστορία. Από το μηδέν, με δουλειά, ιδρώτα και πειθαρχία.
Γιατί το 0
Το «0» στη φανέλα του δεν είναι απλά αριθμός. Είναι σύμβολο
. Είναι το «μηδέν» από το οποίο ξεκίνησε.Το σημείο όπου κανείς δεν τον πίστεψε, όπου όλα φάνταζαν χαμένα. Για τον T.J. Shorts, το 0 δεν σημαίνει τίποτα — σημαίνει αφετηρία.>
«Όλοι ξεκινάμε από το μηδέν. Το θέμα είναι ποιος έχει το κουράγιο να φτάσει κάπου», έχει πει ο ίδιος.
Από την αμφισβήτηση στην απόδειξη.
Παρά το ύψος του (μόλις 1,75 μ.), έμαθε να παίζει με ταχύτητα, ευφυΐα και καρδιά.>
«Ήμουν μικρός όλη μου τη ζωή. Έμαθα να βρίσκω τρόπους που δουλεύουν για μένα.
Αυτό το πείσμα —να αποδεικνύει κάθε μέρα ότι αξίζει— έγινε η ταυτότητά του
Η Ευρώπη: η δεύτερη ευκαιρία
Η επαγγελματική του πορεία δεν ξεκίνησε με δόξα. Τους τρεις πρώτους μήνες ως επαγγελματίας δεν είχε ομάδα. Μόνος, με μια βαλίτσα και ένα όνειρο, συνέχισε να προπονείται.Η Ευρώπη ήταν για εκείνον ένα στοίχημα. Από τη Ventspils στη Telekom Baskets Bonn, και μετά στην Paris Basketball, ο T.J. έγινε MVP του Basketball Champions League, οδηγώντας την ομάδα σε τίτλο και γράφοντας ιστορία.
Η ψυχή ενός ηγέτη
Οι συμπαίκτες του τον περιγράφουν ως παίκτη που δεν σταματά ποτέ να μιλά, να ενθαρρύνει, να εμπνέει.Δεν είναι ο πιο εντυπωσιακός σωματικά, αλλά είναι εκείνος που δίνει τον ρυθμό, τη σπίθα, την ενέργεια.Πίσω από κάθε χαμόγελο, κρύβεται μια ιστορία επιμονής και πίστης.
Το 0 που έγινε σύμβολο
Για άλλους είναι αριθμός. Για εκείνον, είναι υπενθύμιση.Υπενθύμιση ότι όλα μπορούν να ξεκινήσουν ξανά, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν έχεις καρδιά, πίστη και όραμα.Από το παιδί που δεν είχε προσφορές, στον MVP της Ευρώπης και ηγέτη του Παναθηναϊκού.
Η φανέλα με το 0 είναι το αποτύπωμα μιας ψυχής που δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει.
