Κάποτε ο Ρόι Μπιν δίκαζε στο μικρό του σαλούν με ενόρκους τους καλύτερους πελάτες του, οι οποίοι μάλιστα ήταν υποχρεωμένοι να πίνουν αλκοόλ κατά τη διάρκεια της δίκης! Κάποια στιγμή μάλιστα αποφάσισε την αθώωση ενός Ιρλανδού που είχε σκοτώσει έναν Κινέζο γιατί «δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει να σκοτώνεις Κινέζους».
Η σύγκριση με τον όμορφο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι αρκετά προφανής. Το δίκιο του ισχυρού και οι κανόνες της ζούγκλας έχουν πάντοτε την επίφαση του θεσμικού ελέγχου και της νομιμότητας εδώ. Όπως ακριβώς γινόταν στην αμερικάνικη δύση, εκεί που έγινε ήρωας της λαϊκής κουλτούρας και των γουεστερν μύθων ο δικαστής Ρόι Μπιν.
Όμως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Αρκούν μερικές λεπτομέρειες για να την ανατρέψουν. Ένας τσαλακωμένος ήρωας που ψάχνει την εξιλέωση. Ή ένα χαμένο πέναλτι και ένα άλλο εύστοχο μέσα στη διάρκεια των καθυστερήσεων αυτή τη φορά. Μικρές λεπτομέρειες που αρκούν για να φέρουν μια νίκη από αυτές που συχνά χαρακτηρίζονται ως turning points στην οικονομία της σεζόν.
“Να παίξουμε με την Κηφισιά σα να είναι ο τελικός του Champions League! Γιατί οι μεγάλες ομάδες ένα παιχνίδι σε τρεις μήνες μπορεί να το χάσουν. Αλλά δύο στη σειρά, με τίποτα”.
Ο κυνικός και ρεαλιστής, Μάρκο Νίκολιτς, κατάλαβε από νωρίς τη σημασία του κυριακάτικου παιχνιδιού με αντίπαλο την Κηφισιά. Η ήττα από την Τσέλιε άφησε τα σημάδια της, επανέφερε φόβους και αμφιβολίες, ερωτηματικά για το πόσο βελτιώθηκε στο διάστημα της δικής του παρουσίας η ΑΕΚ. Ένα δεύτερο άσχημο αποτέλεσμα θα μπορούσε να εκτρέψει οριστικά την Ένωση. Οι νίκες για τις ομάδες πρωταθλητισμού είναι πρώτα από όλα συνήθεια. Ρουτίνα. Και η αήττητη εντός συνόρων ΑΕΚ τώρα ξαναβάζει αυτή τη ρουτίνα στην καθημερινότητα της. Έπρεπε, λοιπόν, να κάνει τα πάντα για να μη χαθεί.
Η εικόνα της Ένωσης βέβαια στο πρώτο μισάωρο του ματς δε δικαίωσε τον προπονητή της παρά τον κόκκινο συναγερμό που εκείνος ζήτησε. Για δεύτερο σερί ματς η ΑΕΚ πληγώθηκε ανεπανόρθωτα στο αμυντικό τρανζίσιον. Το κεντρικό αμυντικό της δίδυμο ήταν βαρύ, στερούνταν ταχύτητας και έντασης για να περιορίσει τον πιο φορμαρισμένο επιθετικό του πρωταθλήματος, Ανδρέα Τετέι. Ο υπαρχηγός Μουκουντί πραγματοποίησε μάλλον τη χειρότερη φετινή του εμφάνιση μέχρι να τραυματιστεί και να αποχωρήσει και ο Βίντα μόνο στο τελευταίο ηρωικό τριαντάλεπτο θύμισε τον κυριαρχικό στόπερ των πρώτων δυο του σεζόν.
Βέβαια, τα αμυντικά ζητήματα της ΑΕΚ που σε τέσσερεις μέρες δέχθηκε 5 τέρματα, δεν περιορίζονται στις ευθύνες του κέντρου της άμυνας. Κακές αποστάσεις, λάθος αποφάσεις και προβλήματα στην αντίληψη του χώρου οδήγησαν σε ένα ημίωρο στο οποίο η ΑΕΚ θα έπρεπε να νιώθει και τυχερή που ο δείκτης του σκορ έμεινε στα επίπεδα του 2-0. Κάθε επίθεση της Ένωσης ήταν ευκαιρία άμεσης αντεπίθεσης της Κηφισιάς. Ένα πραγματικό rollercoaster στο οποίο η ΑΕΚ δυσκολευόταν να χτίσει σωστά τις επιθέσεις της, να ορίσει το ρυθμό και τελικά να πείσει πως άκουσε τις δηλώσεις του προπονητή της.
Τα δύο γκολ της Κηφισιάς την οδήγησαν να προστατεύσει το τέρμα της. Η ΑΕΚ κέρδισε μέτρα στο γήπεδο, οι φωνές του προπονητή της έπιασαν τόπο, ο εγωισμός και το κίνητρο των παιχτών της ενεργοποιήθηκαν. Ο Καλοσκάμης πέτυχε το πρώτο του γκολ με τα κιτρινόμαυρα και στο πρωτάθλημα σε μια φάση που προέκυψε από τη δημιουργική ικανότητα του στόπερ της ακόμα και τόσο ψηλά στο γήπεδο, σχεδόν στο ύψος της αντίπαλης περιοχής. Η ΑΕΚ έκλεισε το ημίχρονο μειώνοντας το σκορ, έχασε ευκαιρίες ακόμα και να πετύχει την ισοφάριση αλλά κυρίως έδειξε πως πλέον αυτή θα οδηγούσε την αναμέτρηση.
Η είσοδος του Γιόβιτς ενίσχυσε την επιθετικότητα της ΑΕΚ και τη διάθεση της για ανατροπή του σκορ που δεν ανακόπηκε ούτε από την αποβολή του Ρέλβας. Η ΑΕΚ των 10 παιχτών ισοφάρισε αρκετά νωρίς μέσα στο δεύτερο ημίχρονο και έδειξε ικανή για τη μεγάλη απόδραση. Η αντίδραση του ψύχραιμου Νίκολιτς στο γκολ της ισοφάρισης και η κίνηση του προς τον τέταρτο διαιτητή φανέρωσε πολλά περισσότερα από όσα μπορούν να γραφτούν για τις συνθήκες του αγώνα. Στο μικρό σαλούν του ελληνικού ποδοσφαίρου οι νόμοι της ζούγκλας δεν είχαν θέση αυτό το βράδυ.
Το τελευταίο ημίωρο του παιχνιδιού ήταν τελικά το απόλυτο rollercoaster. Οι αλλαγές του Λέτο έδωσαν στην Κηφισιά τη δυνατότητα να επιβάλει το ρυθμό και να κερδίσει την κατοχή της μπάλας. Η επιλογή του Νίκολιτς να αγωνιστεί έστω και με αυτή την ανορθολογική τριάδα στην άμυνα, έδωσε τη δυνατότητα στην ΑΕΚ να αμυνθεί με τακτική συνέπεια χωρίς να χάσει την επιθετικότητα της. Η Κηφισιά είχε τις ευκαιρίες αλλά η Ένωση βρήκε την τύχη να μείνει μέσα στο ματς.
Ώσπου, λίγο πριν μπει το ματς στις καθυστερήσεις, ο Λούκα Γιόβιτς αποφάσισε να επιβάλλει το δικό του νόμο. Υποδέχθηκε τη μπάλα πριν ακόμα το ημικύκλιο της σέντρας. Γύρισε και ξέφυγε από τον προσωπικό του αντίπαλο πραγματοποιώντας μια κούρσα που τον έφερε στην αντίπαλη περιοχή. Μια πάσα στον Πιερό και μια άμεση επιστροφή της στο Σέρβο επιθετικό τον έφερε μπροστά στο αντίπαλο τέρμα. Και λίγο πριν εκτελέσει, πέναλτι. Η απόδραση ήταν έτοιμη να ολοκληρωθεί και ο Μάριν δε μπορούσε να τη χαλάσει.
Το γκολ της νίκης ήρθε με πέναλτι. Αλλά η μεγάλη στιγμή ήταν η κίνηση και η κούρσα του Γιόβιτς. Αυτή σφράγισε την απόδραση των 10. Και ήρθε τριάντα λεπτά μετά το πρώτο του τέρμα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Γιατί απέναντι στους κάθε λογής δικαστές, καμιά φορά υπάρχει και το πραγματικό ποδόσφαιρο. Αυτό που χαρίζει στο κιτρινόμαυρο σύμπαν βραδιές σαν τη χθεσινή.
