Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να “χτίζει” χαρακτήρα και σταθερότητα μέσα στη σεζόν, μετά τις τρεις σερί νίκες στο μαραθώνιο της Ευρωλίγκας, αλλά το χθεσινό 103-82 επί της Ντουμπάι είχε έναν ξεκάθαρο πρωταγωνιστή πίσω από τη καλή εικόνα που επέδειξε τον Τζέριαν Γκραντ, όχι επειδή έβαλε 15 πόντους, αλλά επειδή έκανε όλα όσα χρειάζεται μια ομάδα για να πατήσει γκάζι στο σωστό σημείο.
Ο Γκραντ ήταν ξανά αυτό που οφείλει να είναι η “κόλλα” που κρατάει το σύνολο δεμένο και όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι αυτός ο ρόλος τον οδηγεί σε κάτι μεγαλύτερο σε έναν παίκτη βασικό, κομβικό, σχεδόν αναντικατάστατο για το rotation του Αταμάν. Όταν υπέγραψε το 2023 κανείς δεν πίστευε, πως μετά απο τρία χρόνια θα ήταν το απόλυτο γρανάζι μια καλοστημένης μηχανής που οδηγεί την ομάδα στην κορυφή και τις επιτυχίες.
Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση πάυει να ειναι σύμπτωση λέει ο θυμόσοφος λαός μας και σε αυτή την περίπτωση ισχύει και με το παραπάνω και αν τα προηγούμενα 2 χρόνια, μπορούσε ο Γκράντ να θεωρηθεί ρυθμιστής και ισορροπιστής στο ρόστερ, φέτος σίγουρα χαρακτηρίζεται ως βασικός και αναντικατάστατατος. Αν λείψει φαίνεται η απουσία του, όταν παίζει η εμφάνισή του συνοδεύεται με μια τεράστια ανακούφιση, καθώς κάνει αισθητή την παρουσία του σε όποιο ρόλο και αν του ζητηθεί να εκετελέσει… Τόσο ώριμος σαν το παλιό καλό κρασί!
Η χθεσινή του παρουσία είχε από όλα, σωστές αποφάσεις, έλεγχο ρυθμού, άμυνα με ένταση, καθαρά σουτ, και κυρίως μια σταθερότητα που δεν φαινόταν αυτονόητη τις προηγούμενες εβδομάδες. Δεν ήταν “έκλαμψη”, αλλά συνέχεια μιας διαδρομής που δείχνει ότι ο Γκραντ ανεβαίνει σκαλί-σκαλί μέσα στη σεζόν. Σε ένα παιχνίδι όπου ο Παναθηναϊκός έπρεπε να επιβάλει την ποιότητά του, ο Γκραντ έβαλε τη δική του υπογραφή στις λεπτομέρειες, στην κυκλοφορία της μπάλας, στις αποστάσεις, στο διάβασμα των mismatches, στο timing του. Αυτά είναι που δίνουν πραγματική αξία στον ρόλο του.
Τα πάνω… και τα κάτω
Αν κοιτάξει κανείς τη σεζόν του Γκραντ συνολικά, θα δει μια ξεκάθαρη αλλαγή. Η παράσταση απέναντι στην Παρτίζαν ήταν το πρώτο μεγάλο statement, ένα παιχνίδι γεμάτο και μεστό από κάθε άποψη, από δημιουργία μέχρι άμυνα.
Τι να πρωτοθυμηθούμε, τα μεγάλα σουτ στους τελικούς με τον Ολυμπιακό ή πόσα άλλα παιχνίδια κρίσιμα που απέδειξαν ότι ο Γκραντ δεν φοβάται να το πάρει επάνω του αποδεικνύοντας οτι έχει το το mentality να κουβαλήσει στα δύσκολα την ομάδα ανεξαρτητως νίκης ή ήττας.
Η συνέπεια στην άμυνα, όπου συχνά σηκώνει τον πιο δύσκολο περιφερειακό αντίπαλο, είναι στοιχείο που ο Αταμάν εμπιστεύεται απόλυτα. Τα πόδια του τον ακολουθούν παρά το γεγονός ο,τι διανυεί το 33 έτος της ηλικίας του γιαυτο και είναι αν όχι ο κορυφαίος από τους κορυφαίους αμυντικούς της λίγκας. Φυσικά, υπήρξαν και τα παιχνίδια που “έμεινε πίσω”, που δεν μπόρεσε να επιβάλει τον ρυθμό του, αλλά είναι τόσο λίγα που δεν έχει καν νόημα να ανατρέξουμε και να θυμηθούμε μία κακή του εμφάνιση. Είναι ο μοναδικός παίχτης που αναλογικά με τα λεπτά που αγωνίζεται έχει τα λιγότερα λάθη. Όμως το χθεσινό ματς με τη Ντουμπάι έδειξε κάτι πιο ουσιαστικό ότι ξαναβρίσκει σταθερά το βηματισμό του στην πιο σημαντική καμπή της σεζόν, έχοντας πλεόν διανύσει το 1/3 του πρωταθλήματος.
Ο Γκραντ είναι πλέον “απαραίτητος” όλη τη σεζόν.
Ο Γκραντ δεν είναι παίκτης που κάνει θόρυβο, αλλά κάνει κάτι που δεν μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα δίνει δομή, σέβεται την ιεραρχία, δεν διεκδικεί το ρόλο του ηγέτη, ούτε έχει ηγετικές ικανότητες ενώ παραδόξως θα μπρούσε, γιατί κάνει ηγετικές εμφανίσεις. Δεν προκαλεί ενώ ειναι συμπαθής σαν προσωπικότητα ακόμα και στους αντιπάλους.
Με την επιθετική του ευελιξία, ο Παναθηναϊκός αποκτά τρίτη και τέταρτη επιλογή χωρίς να “χαλάει” το spacing, έχει τρίποντο και σούτ μέσης απόστασης, μπορεί να κάνει το drive και να κάνει ζημιά. Με το καθαρό του μυαλό, προστατεύει κατοχές και μειώνει τα λάθη, είναι combo guard μπορεί να παίξει σε όλη την περιφέρεια και είναι και συνεπής και στις δύο πλευρές του γηπέδου σε άμυνα και επίθεση.
Με το αμυντικό του πείσμα, κρατάει τον ρυθμό σταθερό και δεν αφήνει την ομάδα να πέσει σε “λακούβες”.Με την εμπειρία του, κάνει τους γύρω του καλύτερους, ταίζει τους ψηλούς και είναι ο πρώτος που επιστρέφει στην άμυνα. Αυτός είναι ο ορισμός του glue guy, μόνο που πλέον, ο Γκραντ δεν είναι απλώς ο παίκτης που συμπληρώνει το παζλ είναι κομμάτι που δεν μπορείς να το βγάλεις χωρίς να χαλάσει η εικόνα.
Ο δρόμος μπροστά έχει πολλά και δύσκολα παιχνίδια, αλλά ο Γκραντ δείχνει ότι μπαίνει επιτέλους σε μια φάση σταθερότητας, όπου μπορεί να προσφέρει κάθε βράδυ ρυθμό, καθαρό μυαλό και συνέπεια. Αν συνεχίσει με αυτή την ένταση, τότε δεν μιλάμε για έναν παίκτη που “βοηθάει”, μιλάμε για έναν παίκτη που χτίζει τον Παναθηναϊκό όπως θέλει ο Αταμάν.
Aν κάτι έγινε ξεκάθαρο απέναντι στη Ντουμπάι, είναι ότι ο Γκραντ δεν είναι απλώς χρήσιμος, είναι ο παίχτης που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στις τάξεις του είναι και ο φίλος που θα ήθελες να κάνεις παρέα. Είναι σίγουρα όμως βασικός, κομβικός και αναντικατάστατος για τον σύγχρονο Παναθηναϊκό για να ράψει το 8ο αστέρι ή για να φτιάξει τη δική του μπασκετική ιστορία που θα έχουμε να τη θυμόμαστε στα χρόνια.
